-
1 human
['hjuːmən] 1. adj 2. n(also: human being) człowiek m, istota f ludzka* * *['hju:mən] 1. adjective(of, natural to, concerning, or belonging to, mankind: human nature; The dog was so clever that he seemed almost human.) ludzki, człowieczy2. noun(a person: Humans are not as different from animals as we might think.) człowiek- humanly- human being
- human resources -
2 man
[mæn] 1. pl men, n 2. vt* * *[mæn] 1. plural - men; noun1) (an adult male human being: Hundreds of men, women and children; a four-man team.) mężczyzna2) (human beings taken as a whole; the human race: the development of man.) rodzaj ludzki, człowiek3) (obviously masculine male person: He's independent, tough, strong, brave - a real man!) mężczyzna4) (a word sometimes used in speaking informally or giving commands to someone: Get on with your work, man, and stop complaining!) Człowieku!5) (an ordinary soldier, who is not an officer: officers and men.) szeregowy, żołnierz6) (a piece used in playing chess or draughts: I took three of his men in one move.) pionek2. verb(to supply with men (especially soldiers): The colonel manned the guns with soldiers from our regiment.) obsadzić- - man- manhood
- mankind
- manly
- manliness
- manned
- man-eating
- man-eater
- manhandle
- manhole
- man-made
- manpower
- manservant
- mansized
- mansize
- manslaughter
- menfolk
- menswear
- as one man
- the man in the street
- man of letters
- man of the world
- man to man
- to a man -
3 race
[reɪs] 1. n( species) rasa f; ( competition) wyścig m2. vt3. vito race horses/cars (etc) — brać udział w wyścigach konnych/samochodowych (etc)
( compete) ścigać się; ( hurry) pędzić (popędzić perf), gnać (pognać perf); heart bić szybko; engine pracować na podwyższonych obrotachto race sb/against sb — ścigać się z kimś
* * *I 1. [reis] noun(a competition to find who or which is the fastest: a horse race.) wyścig2. verb1) (to (cause to) run in a race: I'm racing my horse on Saturday; The horse is racing against five others.) wystawić do wyścigu, ścigać się2) (to have a competition with (someone) to find out who is the fastest: I'll race you to that tree.) ścigać się z3) (to go etc quickly: He raced along the road on his bike.) mknąć•- racer- racecourse
- racehorse
- racetrack
- racing-car
- a race against time
- the races II [reis]1) (any one section of mankind, having a particular set of characteristics which make it different from other sections: the Negro race; the white races; ( also adjective) race relations.) rasa2) (the fact of belonging to any of these various sections: the problem of race.) rasa3) (a group of people who share the same culture, language etc; the Anglo-Saxon race.) rasa•- racial- racialism
- racialist
- the human race
- of mixed race -
4 the human race
(mankind.) rodzaj ludzki
См. также в других словарях:
rodzaj ludzki — {{/stl 13}}{{stl 7}} podniośle: ludzkość, wszyscy ludzie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Coś jest hańbą dla całego rodzaju ludzkiego. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ludzki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, ludzkidzcy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający związek z człowiekiem, z ludźmi; należący do człowieka, przynależny człowiekowi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciało ludzkie. Ludzkie kości … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rodzaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów a. rodzajai 1. «gatunek czegoś, odmiana, typ, jakość» Rodzaj materiału. Rodzaj obuwia. Rodzaj instrumentów muzycznych. Rodzaj gleby. Nie lubiła tego rodzaju uwag. W czasie choroby wymaga specjalnego rodzaju odżywienia … Słownik języka polskiego
ludzki — ludzkidzcy 1. «dotyczący człowieka, ludzi, należący do człowieka» Ludzkie głosy. Ludzka mowa. Ludzkie gadanie. Ludzka praca. Ludzka życzliwość. Ludzki wysiłek. Czaszka ludzka, szkielet ludzki … Słownik języka polskiego
ród — m IV, D. rodu, Ms. rodzie; lm M. rody 1. «u ludów pierwotnych samodzielna jednostka gospodarczo społeczna w obrębie plemienia, obejmująca pewną liczbę rodzin wywodzących się od wspólnego przodka» Naczelnik rodu. Rody wchodzące w skład plemienia.… … Słownik języka polskiego
trup — m IV, DB. a; lm M. y, D. ów, B.=M. «ciało zmarłego człowieka, zwłoki; niekiedy ciało padłego zwierzęcia, padlina» Trup ludzki. Trup konia, niedźwiedzia. Trupy poległych. Stosy trupów na pobojowisku. Blady, zimny jak trup. ◊ Trup ściele się gęsto… … Słownik języka polskiego
